Prace pomostowe na lotnisku Monachium-Riem zostaną zakończone do wiosny 1972 roku. Po uruchomieniu, zgodnie z planem, na lotnisku Monachium-Riem można było obsłużyć od pięciu do sześciu milionów pasażerów, co odpowiadało podwojeniu poprzednich zdolności przeładunkowych w ramach przygotowań do Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1972 r. w Monachium. Szczegółowo przeprowadzono do tego czasu następujące działania:

Nowa hala przylotów

Budowa nowego systemu przylotów w zachodniej części lotniska o powierzchni ok. 8250 mkw. W hali zainstalowano dziewięć trójkątnych pasów odbioru bagażu, z czego pięć po stronie zagranicznej.

Hala przeładunkowa bagażu wychodzącego krajowego i międzynarodowego

Na południe od hali przylotów wybudowano nową halę przeładunkową bagażu krajowego i międzynarodowego o powierzchni około 4500 metrów kwadratowych. Bagaż wychodzący był transportowany tutaj na szybko poruszających się taśmach bagażowych z hali odpraw przez 250-metrowy kanał.

Powiększenie poczekalni za granicę

Poczekalnia za granicą została powiększona o około 7500 metrów kwadratowych na południe.

Powiększenie hali odpraw

Hala wysyłkowa została rozbudowana o około 1200 metrów kwadratowych od strony wschodniej.

dalsze działania renowacyjne i tła

Strona przylotowa i śródlądowa, które po rozbudowie zostały całkowicie oddzielone przestrzennie, połączono konstrukcją łącznikową ze względu na liczne połączenia przeładunkowe. Przed nim ustawiono sześć poczekalni, z których sześć prowadziło do samolotu (do Boeinga 707).

Możliwe było również połączenie dwóch poczekalni do obsługi B 747. W budynku łączącym można jednocześnie przetwarzać maksymalnie trzy „Jumbo”.

Wszystkie prace budowlane zostały przeprowadzone na prowizorycznej lekkiej konstrukcji i wymagały kosztu około 25 milionów DM.