Po 15-letniej przerwie niemiecka Lufthansa (dawniej „Aktiengesellschaft für Luftverkehrsbedarf” LUFTAG) rozpoczyna regularne rejsy 1 kwietnia 1955 r. w Monachium-Riem i tym samym rozpoczyna regularne połączenia krajowe w Niemczech.

Miejscem historycznej premiery mają być lotniska w Hamburgu i Monachium, z których 1 kwietnia o tej samej porze mają wystartować dwa samoloty Lufthansy. Convair-Liner 340, który leci z Monachium przez Frankfurt i Düsseldorf do Hamburga 1 kwietnia 1955 roku, startuje o 7:42, minutę wcześniej niż maszyna jadąca w przeciwnym kierunku, która znajduje się w tym samym czasie w Hamburgu zaczyna. Z okazji tej uroczystości dyrektor lotniska Graf Castell, jako gospodarz, osobiście podnosi flagę Deutsche Lufthansa na lotnisku w Riem.

 

Dzięki temu wydarzeniu żurawie startują i lądują w Riem dwa razy dziennie na tej wewnątrzniemieckiej trasie.

W tym czasie Lufthansa posiadała cztery dwusilnikowe Convair 340, które przy mocy 2 x 2430 KM osiągały prędkość podróżną 460 kilometrów na godzinę i miały maksymalny zasięg 2670 km na wewnętrznej europejskiej sieci tras. 44 pasażerów znalazło miejsce w Convair 340.

W przypadku lotów transatlantyckich Deutsche Lufthansa obsługiwała w tym czasie kolejne 4 „Super Constellations”. Każdy z czterech silników miał moc 3300 KM, co umożliwiało osiągnięcie prędkości przelotowej 530 km/h przy zasięgu 6400 km. 59 pasażerów mogło polecieć Supperconny - jedna z tych maszyn jest dziś na wzgórzu dla gości na lotnisku w Monachium. To Lockheed L-1049 G Super Constellation D-ALEM, który wystartował 8 czerwca 1955 na pamiętny 17-godzinny lot inauguracyjny z całkowicie niemiecką załogą w Hamburgu. Lot prowadził z Hamburga przez Düsseldorf i Shannon do Nowego Jorku-Idlewild.