Flota lotniskowej straży pożarnej w Monachium została powiększona o dwa lotniskowe wozy strażackie Magirus-Faun typu: LF 1412 / 52V 8×8. Stale rosnący ruch lotniczy i wykorzystanie samolotów szerokokadłubowych spowodowały konieczność zakupu tych pojazdów. Zakres, w jakim trzeba było wziąć pod uwagę nowe wymiary przy zakupie wozów strażackich, wynika z faktu, że na przykład zbiorniki Boeinga 747, jumbo jet, mieszczą około 180 000 litrów paliwa. Wiele, które VW Garbus mógł przebyć na dystansie około 2 milionów kilometrów.

Specyfikacja techniczna:

Wóz strażacki „Jumbo” napędzany jest dwoma chłodzonymi powietrzem silnikami Diesla Deutz zamontowanymi z tyłu, każdy o mocy 500 KM – maksymalna moc to 1000 KM. Umożliwiło to czteroosiowemu pojazdowi o długości prawie 12 m, szerokości 3 m i wysokości 4,15 m – nawet przy masie całkowitej pojazdu wynoszącej około 52 ton, prędkość maksymalna 107 kilometrów na godzinę.

Pomimo dużej wagi LF 1412 przyspieszył od 0 do 80 km w zaledwie 37 sekund. Albo inaczej: ze stoiska można było pokonać kilometr w 55 sekund. Promień skrętu wynosił około 34 metry. Systemy gaśnicze zostały zaprojektowane w taki sposób, aby po dotarciu na miejsce pożaru można było szybko i skutecznie gasić wszelkiego rodzaju pożary, używając nagle przywiezionych ze sobą środków gaśniczych. Gaszenie pożaru może być kontynuowane nawet po awarii silnika, ponieważ pojazd jest nadal w pełni sprawny i pompowalny. Właśnie ten fakt miał być postrzegany jako decydująca zaleta wybranej koncepcji pojazdu.

Całe zamówienie było w tym czasie od firmy Klöckner-Humboldt-Deutz w Ulm przejęła, która stworzyła cały sprzęt przeciwpożarowy i dostarczyła silniki o mocy 500 KM. Firma wykonała specjalne podwozie Faun z Lauf ad Pegnitz (dziś: Tadano Faun), wyprodukowane.

Konstrukcja zbiornika mieściła 18 000 litrów wody. Wewnątrz samonośnego plastikowego zbiornika na wodę znajdował się również zbiornik na środek pianotwórczy o pojemności 2000 litrów, dzięki czemu łączna ilość przewożonego środka gaśniczego wynosiła maksymalnie 20 000 litrów.

Z drugiej strony największy dotychczas wóz strażacki lotniskowej straży pożarnej miał pojemność zaledwie 5-500 litrów plus 500 litrów środka pianotwórczego.

Załoga dużego wozu strażackiego, kierowca i maksymalnie 3 osoby, mogły korzystać z odrzutowca obrotowego (firma) Strony, Saint Nazaire we Francji) do pracy z pianką. Do 6000 litrów na minutę było wyrzucanych przez rurę na odległość wyrzutu do około 70 m.

Dwie rury pianowe zainstalowane po lewej i prawej stronie dużego wozu strażackiego do szybkiego gaszenia mniejszych pożarów uzupełniały system gaśniczy. Dysponując dwoma dużymi pojazdami strażackimi o numerach podwozia: 2302/0513 i / 0515, zbudowanymi w 1972 r., Flughafen München GmbH dysponowała łącznie 8 pojazdami strażackimi o pojemności wodnej około 50 000 litrów i objętości proszku 3000 kg. Było to zgodne z minimalnymi ilościami środka gaśniczego określonymi przez ICAO (Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego), biorąc pod uwagę natężenie ruchu. Ponad 40 strażaków zapewniało bezpieczeństwo w tym obszarze na lotnisku Monachium-Riem.

Koszty:

Cena zakupu dwóch dużych wozów strażackich, które są najnowszym osiągnięciem w sektorze wozów strażackich na lotniskach, wynosi około 800 000 DM za pojazd.

Miejsce pobytu:

Jeden z dwóch lotniskowych wozów strażackich Magirus-Faun znajduje się w prywatnej kolekcji pojazdów strażackich w Memmingen. Typ: podwozie LF 1412 nr.: 2302/0513 i/0515, rok budowy: 1972, jest jeszcze gotowy do jazdy i był do sprzedaży w ogłoszeniach eBay w listopadzie 2015.