Otwarcie lotniska Oberwiesenfeld

Oberwiesenfeld w Monachium jest miejscem lądowania balonów i sterowców od końca XIX wieku. Wraz ze wzrostem liczby samolotów lotnisko Oberwiesenfeld było od 1909 roku wykorzystywane jako lotnisko wojskowe, a od 1920 funkcjonowało również dla cywilnego ruchu lotniczego. Lotnisko Oberwiesenfeld nie było jednak w stanie sprostać stale rosnącym wymaganiom ruchu lotniczego: na przykład lotnisko nie było ogrodzone, co powodowało zakłócenia ze strony widzów, a także uniemożliwiało odprawę celną dla międzynarodowego ruchu lotniczego.

W 1927 r. rada miejska Monachium wydała więc nakaz planowania rozbudowy lotniska Oberwiesenfeld w „lotnisko pierwszego rzędu”. Obszar na północ od Kanału Nymphenburg-Biederstein został ogłoszony lotniskiem.

Cztery lata później, 3 maja 1931 roku, pierwsze w pełni funkcjonalne lotnisko w Oberwiesenfeld świętowano z wielkim dniem lotów i prawie 100 000 odwiedzających.

W ciągu ostatnich 4 lat wybudowano częściowo z drewna duży hangar lotniczy oraz budynki obsługi i administracji.

Jednak wkrótce po ceremonii otwarcia okazuje się, że port lotniczy Oberwiesenfeld osiągnie swoje limity przepustowości w perspektywie średnioterminowej ze względu na znaczne postępy w lotnictwie. Podczas gdy w 1932 r. w Oberwiesenfeld obsłużono około 16 000 pasażerów, liczba rocznych pasażerów potroiła się w ciągu następnych 5 lat do około 40 000 pasażerów rocznie. Ponieważ rozbudowa lotniska Oberwiesenfeld nie była możliwa ze względu na jego lokalizację, w 1936 r. wyznaczono obszar na południe od miejscowości Riem i Feldkirchen oraz na północ od Kirchtrudering i Haar jako nową lokalizację lotniska.

Po przeniesieniu lotniska w Monachium do Monachium Riem, lotnisko Oberwiesenfeld nadal funkcjonowało i było używane przez armię amerykańską w latach 1945-1957. Prywatne operacje lotnicze na Oberwiesenfeld zostały ostatecznie przerwane w 1968 roku, ponieważ obszar ten był potrzebny na Park Olimpijski na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972.